bloggt aus Bakum und aus seiner Welt

Kategorie: Esperanto (Seite 1 von 2)

Turisma tago en urbo Leer – Esperanto-Sprecher erkunden die Stadt Leer

16 Esperanto-Sprecher aus den Niederlanden und Deutschland, darunter auch ich, trafen sich zu einem Tourismus Tag in Leer, Ostfriesland. Das Esperanto-Treffen begann mit einem Mittagessen in der Jugendherberge, die in Leer sehr schön ist und nah am Stadtzentrum liegt, Danach gingen wir zum Museumshafen, wo wir in ein Schiff einstiegen und eine Hafenrundfahrt machten. Nach der Bootsfahrt gingen wir in ein Lokal, in dem wir nach ostfriesischer Art Tee tranken.

Zum Schluss des Treffens fand eine ausführliche Stadtführung statt. Franz Kruse übersetzte die Worte des deutschen Sprachführer komplett in die Sprache Esperanto. Der deutsche Stadtführer war erstaunt, dass dies mit Esperanto möglich ist. Bei diesem Treffen lernte ich viele Esperanto-Sprecher kennen, darunter Franz Kruse und seine Frau Elisabeth, die beide seit mehr als 50 Jahren Esperanto sprechen und es perfekt beherrschen. Beide kommen aus Lohne, nicht weit entfernt von meinem Wohnort Bakum.

Esperanto: 16 Esperanto-Parolantoj el Nederlando kaj Germanujo renkontiĝis je la Turisma Tago en orientfrisa urbo Leer. Komence ni tagmanĝis kune en la bela junulargastejo, kiu estas proksime de urba centro. Poste ni iris al muzeohaveno, kie ni enŝipiĝis kaj okazis ŝipa rondvojaĝo tra la haveno. Poste ni faris orientfrisan teumadon. Fine okazis detala urbogvidado de Leer. Franz Kruse tradukis la vortojn de germana urbogvidanto en la esperanta lingvo. La germana gvidanto estis surprizita, ke estas eble traduki tutan urbogvidon en Esperanto. Estis mia dua loka esperanto-renkontiĝo kaj mi renkontis multajn Esperantistojn, inter ili estis Franz Kruse kaj lia edzino Elisabeth, kiuj parolas Esperanton ekde pli ol kvindek jaroj. Ambaŭ devenas de ĉirkaŭaĵo de mia loĝloko Bakum.

Foto: Die Gruppe der Esperanto-Sprecher vor der Leeraner Jugendherberge – la grupo de Esperanto-parolantoj antau la konstruaĵo de junulargastejo

Warum ich dem Esperanto-Weltbund beigetreten bin – Kial mi aliĝis UEA

Seit kurzer Zeit bin ich auch dem Esperanto-Weltbund (Universala Esperanto Asocio UEA) beigetreten. Damit gehöre ich jetzt sowohl dem Deutschen Esperanto-Bund als auch dem Esperanto-Weltbund an. Beides bringt mir den Vorteil dass sich sowohl an nationalen wie auch dem Weltkongress der Esperantisten vergünstigt teilnehmen kann. Im kommenden Jahr findet der Universale Weltkongress in Brünn, Tchechien, im Juli statt. Der Nationale Kongress findet gemeinsam mit dem belgischen Verband im Oktober in Schleiden statt.

Außerdem erhält man über beide Vereinigungen Zeitschriften, Bücher und Information in der Sprache Esperanto und über Esperanto. Mein letzter Esperanto Kongress in Straßburg hat mir viel Spaß gemacht. Ich habe dort nicht nur viele Menschen aus vielen Ländern getroffen und tolle Veranstaltungen und Konzerte erlebt sondern mit Straßburg auch eine wirklich sehenswerte Stadt kennengelernt. Im kommenden Jahr bin ich auf Brünn gespannt. In Tchechien war ich noch nie. Sicher wird der Kongress wieder mir ermöglichen, neue Kulturen und Nationen kennenzulernen. Eventuell fahre ich im Oktober auch nach Belgien zum Kongress.

Esperanto: Mi ankaŭ lastatempe aliĝis al la Universala Esperanto Asocio (UEA). Tio signifas, ke mi nun apartenas kaj al Germana Esperanto-Asocio kaj al Esperanto-Monda Asocio. Ambaŭ donas al mi la avantaĝon povi partopreni kaj la nacian kaj la mondan kongreson de esperantistoj je reduktita prezo. Venontjare la Universala Universala Kongreso okazos en Brno, Ĉeĥio, en julio. La Nacia Kongreso okazos kune kun la belga asocio en Schleiden en oktobro. Mi intencos partopreni ambaŭ kongresoj.

Mein zweiter Esperanto Kurs begann – Mia dua Esperanto-Kurso komenciĝis

Am vergangenen Dienstag begann mein zweiter Esperanto Kursus, auch dieses Mal über das Internet mit der Videoplattform Zoom. Er wird vom Londoner Esperanto Klub angeboten. Es nehmen ca. 15 Leute daran teil, darunter Amerikaner, Brasilianer, Polen, Engländer, Deutsche und meine Wenigkeit. Der gesamte Kurs findet nur in der Sprache Esperanto statt. Eine erste Hausaufgabe gibt es auch: Wir sollen ein Bild mit einer kurzen Beschreibung aus dem Ort mit irgendetwas was wir mögen, was berühmt oder bemerkenswert ist. Ich habe ein Bild vom Festumzug unseres Volksfest Bakum gewählt. In der Bildbeschreibung habe ich kurz etwas über unser Volksfest Bakum geschrieben.

Esperanto: Pasintan mardon komenciĝis mia dua Esperanto-kurso rete per vidplatformo zumo (Zoom). La kurson organizas Londona Esperanto Klubo. Ĉirkaŭ 15 homoj el diversaj landoj, Brasilanoj, Usanoj, Britoj, Germanoj kaj mi partoprenadas kurson. Dum la kurso nur Esperanto estos parolata. Kiel unua hejmtasko ni sendu bildon kun priskribon de io/iu/ie en nia loĝloko, kiun ni ŝatas. Mi elektis bildon de nia popola festo (Volksfest Bakum).

Priskribo: Ĉiujare festas la loĝantoj de vilaĝo Bakum je la semajnfino post pentekosto per granda festo de popolo, la Volksfest Bakum. Dimanĉon estas granda parado kiujn partoprenas mil homoj, multe da partoprenantoj piede, kaj kvar orkestroj kaj diversaj dekoritaj ĉaroj, kiuj estis antaŭe kontruita de la diversaj grupoj, kluboj kaj najbaraĵoj en vilaĝo Bakum. Ĉiu partoprenanto estas kostumita. Post la parado daŭras la festo  ĝis la nokto. Bakum troviĝas in nordokcidente Germanujo en distrikto Vechta, 70 kilometroj sudokcidente de urbo Bremeno. 

Eintritt in den Deutschen Esperanto Bund

Ich bin heute dem Deutscher Esperanto-Bund e.V. beigetreten. Das Ziel dieses Verbandes ist die Pflege und Verbreitung der neutralen internationalen Sprache Esperanto. Diese Sprache zeichnet sich dadurch aus, dass sie relativ schnell und einfach erlernbar ist. Mit dieser internationalen Sprache soll die Völkerverständigung und der kulturelle Austausch gefördert werden. Nichts ist dringlicher in einer Zeit des sich verbreitenden Nationalismus und des Krieges in Europa.

Mi aliĝis hodiaŭ Germana Esperanta Asocio. Pri Esperanto (lito en germana lingvo) Mehr Informationen zu Esperanto:

https://www.esperanto.de/de/enhavo/informi/was-ist-esperanto

Esperanto grupo en nordokcidenta Germanio – Esperanto Gruppe im Nordwesten?

Kvar Esperanto-parolantoj ĵus renkontiĝis en Wilhelmshaven. La ideo ekestis por organizi pluajn lokajn kunvenojn en la nordokcidento (Oldenburgo, Orienta Frisio, Bremeno kaj ĉirkaŭe). Ĉiuj parolantoj kaj lernantoj de Esperanto el la regiono Weser-Ems kaj la ĉirkaŭaĵo estas kore invititaj.

Se vi interesiĝas, vi ricevos pliajn informojn en niaj mesaĝilaj grupoj en Telegramo aŭ en signalo kaj en retpago Eventa Servo:

Telegramo: https://t.me/+NuOKpRKqct1mZGZi
Signalo: https://signal.group/#CjQKIAmweOp82LVqN6kWjbS-KFrWWHJSG5xF_DYPTwBXA9YXEhAc6gbtYh5lK8npz9j4cDHK
Eventa Servo: https://eventaservo.org/o/nordokcidenta-germanio-esperanto-grupo

Vier Esperanto Sprechende trafen sich kürzlich in Wilhelmshaven. Dabei entstand die Idee, im Nordwesten (Oldenburg, Ostfriesland, Bremen und umzu) weitere lokale Treffen zu veranstalten. Dazu sind alle Esperanto Sprechende aus der Region Weser-Ems Region und Umgebung herzlich eingeladen. Wir laden auch alle ein, die mehr über Esperanto erfahren und es erlernen möchten.

Wer daran interessiert ist, erhält weitere Informationen über unsere Messenger Gruppen auf Telegram oder auf Signal:

Telegram: https://t.me/+NuOKpRKqct1mZGZi
Signal: https://signal.group/#CjQKIAmweOp82LVqN6kWjbS-KFrWWHJSG5xF_DYPTwBXA9YXEhAc6gbtYh5lK8npz9j4cDHK
Eventa Servo: https://eventaservo.org/o/nordokcidenta-germanio-esperanto-grupo

Mein erstes fremdsprachiges Buch – Mia unua fremdlingva libro

Je la fino de mia Esperanto kurso mi ĵus finlegis mian unuajn fremdlingvan kaj esperantan libron. Estis tre ekscita kaj antentokapta ekde unuan ĝis lastan paĝon. „La ŝtona urbo“ de Anna Löwenstein estas ampleksa historia romano. Juna keltino en la unua jarcento de nia epoko estas portita al Romo kiel sklavo. La ŝtona urbo esploras ŝian penan lukton por adaptiĝi al la vivo en pli „progresinta” socio – kvankam, kiel oni malkovros, la kelta civilizacio ne estis tiel primitiva, kiel oni nuntempe emas supozi. En Romo ŝi ekkonas la fruajn kristanojn, kiuj estas ne sanktuloj sed aktivuloj en nova movado ofte dividita pro kvereloj kaj polemikoj. (Fonto: esperanto-buecher.de)

Zum Ende meines Esperanto Kursus habe ich gerade eben mein erstes fremdsprachliches und mein erstes Buch in der Sprache Esperanto zu Ende gelesen. Es war sehr spannend und fesselnd von der ersten bis zur letzten Seite. „La ŝtona urbo“ (die steinige Stadt) von Anna Löwenstein (britische Autorin) ist ein umfangreicher historischer Roman. Eine junge Keltin in dem ersten Jahrhundert nach Christi wurde als Sklavin nach Rom gebracht. Das Buch erforscht ihr mühsames Ringen, sich dem Leben in einer „fortschrittlichen“ Gesellschaft anzupassen, obgleich, wie man beim Lesen entdecken wird, die keltische Zivilation keinesfalls so primitiv war, wie man heutzutage zu glauben neigt. In Rom lernt sie frühe Christen kennen, die keine Heiligen sind sondern Aktivisten einer neuen Bewegung, die oft gespalten waren wegen Streitigkeiten und polemischen Diskussionen.

Infos und Bestellmöglichkeit: esperanto-buecher.de

Gründlich benutzt – suviĉe uzita „la ŝtona urbo“ von Anna Löwenstein

Verdrängt Englisch bald die deutsche Sprache? Ĉu la angla anstataŭas la germana?

Resumo en esperanta lingvo ĉe la fino

Längst wird an Universitäten, internationalen Organisationen und Unternehmen in Deutschland englisch gesprochen. Wer Karriere in Deutschland machen möchte, muss die englische Sprache beherrschen, denn auf internationaler Ebene ist Englisch die Wirtschafts- und Verhandlungssprache. Aber auch auf allen anderen Ebenen ersetzen englische Begriffe zunehmend deutsche Worte.

Mit der Begründung, dass Deutschland ein internationaler Wirtschaftsstandort sei, hat das Bundesministerium kürzlich Englisch als Gerichtssprache eingeführt. Außerdem soll an „Comercial Courts“ (Wirtschaftsgerichtshöfe) Verfahren rechtsmäßig in englischer Sprache durchgeführt werden. Dies ist ein weiterer Schritt, das Englische als Nationalsprache neben dem Deutschen einzuführen.

Dabei beherrscht nur ein kleiner Bruchteil der Bevölkerung Englisch besser als auf dem A-Sprachnivau, trotz intensiver Beschulung. Mit diesem Sprachniveau könnten sie an keinem Gerichtssprozess aktiv teilnehmen.

Fraglich ist, ob Englisch überhaupt als internationale Verständigungsprache geeignet ist, denn es wird hauptsächlich in Teilen der westlichen Welt gebraucht. Auch nimmt die wirtschaftliche Rolle Großbritanniens und Nordamerika tendenziell eher ab, während China und Asien zunehmend dominieren. Sollten wir vielleicht eher chinesisch oder indisch erlernen?

Ich erlerne seit einem Dreivierteljahr die internationale Verständigungssprache und beherrsche sie mindestens genauso gut wie Englisch, das ich von der fünften bis zur zehnten Klasse in der Schule hatte. Zur Zeit lese ich mein erstes Esperanto Buch zu Ende. Es wird nicht mein letztes sein.

Frankfurter Allgemeine Zeitung: Die deutsche Justiz spricht jetzt englisch!

Esperanto:

La angla estas delonge parolata en universitatoj, internaciaj organizaĵoj kaj kompanioj en Germanio. Se vi volas fari karieron en Germanio, vi devas regi la anglan lingvon, ĉar en internacia nivelo la angla estas la ekonomia kaj intertraktada lingvo. Sed eĉ sur ĉiuj aliaj niveloj, anglaj terminoj pli kaj pli anstataŭas germanajn vortojn.

La angla nuntempe estas eĉ enkondukita kiel kortuma lingvo en Germanio. Ĉi tio pravigis la fakton, ke Germanio estis internacia komerca loko.

Esperanto estas multe pli facile lernebla. Ĝi nur prenis al mi tri kvaronojn de jaro por regi ĝin same kiel la anglan lingvon.

Über einen berühmten Esperantisten und einer Esperanto Organisation

Pri grava Esperantisto kaj pri esperanta asocio – kadre mia esperanta retkurso mi devas rakonti pri fama Esperantisto kaj pri esperanta asocio. Mi decidis rakonti pri svisa psikologo kaj tradukisto Claude Piron kaj la Internacia Katolika Unuiĝo Esperantista (IKUE).

Im Rahmen meines Esperanto Kursus, den ich derzeit im Internet mache, soll ich über einen bedeutenden Esperanto-Sprecher und über eine Esperanto-Organisation berichten. Ich entschied mich für den Schweizer Psychologen und Übersetzer Claude Piron und für die katholische Esperanto Vereinigung (IKUE). Es folgen die Texte in der Sprache Esperanto.

Claude Piron

Claude Piron estis svisa Esperantisto, kiu vivis de 1931 gis 2008. Li estis psikologo kaj psikoterapisto kaj instruis en la Geneva Universitato. de 1956 ĝis 1961 li ankaŭ estis tradukisto por Unuiĝintaj Nacioj (el la ĉina, el la angla, el la rusa kaj el la hispana en la francan); poste li plu tradukadis tutmonde por la Monda Organizaĵo pri Sano ĝis 1969.

li estis membro de la Akademio de Esperanto, honora membro de UEA kaj membro de Esperantlingva Verkista Asocio.

Post sia laboro ĉe UN, li laboris por Monda Organizaĵo pri Sano tra la mondo kaj verkis multajn Esperantajn verkojn, uzis Esperanton en multaj landoj kaj instruis Esperanton ĉe la Ŝtata Universitato de San-Francisko.

Li verkis lernolibrojn, facilajn legaĵojn, romanojn, novelojn, poezion, faktolibrojn kaj artikolojn. Liaj plej famaj verkoj estas Gerda Malaperis kaj La Bona Lingvo.

Deutsch (Wikipedia): https://de.wikipedia.org/wiki/Claude_Piron

Internacia Katolika Unuiĝo Esperantista

La Internacia Katolika Unuiĝo Esperantista (IKUE) estas asocio de katolikaj esperantistoj. Ĝi fondiĝis en 1910 kaj havas sian sidejon en Romo.

IKUE deziras disvastigi la uzon de la neŭtrala kaj facile lernebla lingvo Esperanto inter katolikoj por tiamaniere kontribui al kompreniĝo, unueco kaj paco. Ĝi krome celas diskonigi la kristanan kredon kaj funkcii kiel internacia komunumo de fideluloj. Por realigi tiujn ĉi celojn, la asocio eldonas publikaĵojn kaj organizas internaciajn kunvenojn kaj spiritajn aranĝojn. Sacerdotoj de IKUE ofte ofertas esperantlingvajn Diservojn kadre de aranĝoj de la ĝenerala Esperanto-movado.

Nuntempe IKUE kaj KELI (Kristana Esperantista Ligo Internacia) frate kaj intense kunlaboras en la spirito de ekumenismo. Dum en nacilingva medio katolikoj kaj protestantoj ankoraŭ kutimas uzi malsamajn kant- kaj preĝlibrojn, en la Esperanto-movado oni uzas ĉefe la saman libron.

Deutsch (Wikipedia): Internationale Katholische Esperanto-Vereinigung

Mia unua Esperanto Kongreso – Mein erster Esperanto Kongress

Ĉijare mi unuefoje partoprenis Esperanton Kongreson. Mi vizitis Eŭropan Esperanto Kongreson en la eŭropa ĉefurbo Strasburgo. Ĉar mi ankoraŭ estas komencanto, mi estis scivolema, ĉu mi povus bone esperantan babili. Mia unua konversacio kun esperantisto estis granda surprizo por mi. Estis kun franca virino, kiu ne povas paroli la germanan kaj mi ne povas paroli la francan. Kvankam mi nur parolas Esperanton de malmultaj monatoj, ŝi diris al mi: mi povas kompreni vin bone! Mi estis tre feliĉa. Dum la Kongreso, mi facile komunikadis kun homoj el Rumanio, Francio, Svislando, Nederlando, Finnlando kaj aliaj nacioj! Estis ankaŭ bonegaj koncertoj ĉe la Kongreso. Mi nur povas rekomendi al ĉiuj akiri ĉi tiun sperton mem. (Pardonu, ĉar mi estas komencanto, eblas eraroj en la teksto.)

In diesem Jahr nahm ich zum ersten Mal an einem Esperanto Kongress teil. Ich besuchte den Europäischen Esperanto Kongress in der europäischen Hauptstadt Straßburg. Mein erstes Gespräch mit einer Esperantistin war für mich gleich eine große überraschung. Es war mit einer französischen Frau, die kein deutsch sprechen kann und ich kann nicht französisch sprechen. Obwohl ich erst wenige Monate lang Esperanto spreche, sagte sie mir: Ich kann dich gut verstehen! Ich war darüber sehr froh. Während des Kongresses habe ich mit Leuten aus Rumänien, Frankreich, Schweiz, Niederlande, Finnland und anderen Nationen unterhalten, problemlos! Es gab auch tolle Konzerte auf dem Kongress. Ich kann jedem nur empfehlen, selber einmal diese Erfahrung zu sammeln.

Esperanta rekonilo – Erkennungszeichen für Esperantisten

Estas cirkaŭ du milionoj da Esperantistoj en la tuta mondo. Se vi volas trovi Esperantistojn vi devas montri esperantajn rekonilojn. Eble aliaj Esperantistoj rigardas glumarkon aŭ butonon, kiuj montras esperantajn signojn.

Seitdem ich Esperanto lerne, werde ich oft gefragt, wo und wie man Esperantosprecher überhaupt treffen kann. Es gibt schätzungsweise zwei Millionen Esperantosprecher auf der ganzen Welt. Das ist relativ wenig, aber mehr, als man glaubt. Es ist durchaus möglich, dass einem mal eine Esperantistin oder ein Esperantist über den Weg läuft. Um sichtbar zu machen, dass man Esperantosprecher (Esperantist) ist, muss man ein Erkennungszeichen tragen. Zum Beispiel ein Aufkleber oder einen Anhänger mit dem Esperanto-Zeichen auf dem Rucksack. Ich bin gespannt, ob mich demnächst jemand anspricht: „Ho, kia suprizo! Ĉu vi parolas Esperanton?“ – „Oh, was für eine Überraschung! Sprichst du Esperanto?“

« Ältere Beiträge

© 2024 georg-rosenbaum.de

Theme von Anders NorénHoch ↑